Sleeping in the middle

Over de jaren heen heb ik diverse blogs geschreven. Of eigenlijk lappen en lappen met tekst. Hersenspinsels, uiteenzettingen, gedichten tot diepe beschouwingen aan toe. Echter, nooit zagen deze teksten het levenslicht.

Als ik terug denk, dan is het maken van verhalen al begonnen op de basisschool. Dat uitte zich vooral in tekenen en schilderen met korte stukjes tekst. Op de middelbare school ben ik echt verhalen gaan schrijven. Ondanks dat mijn docente Nederlands niet heel aardig was, kon ze de interesse voor de taal die werd omgezet in verhalen wel waarderen en voelde ik mij door haar daarin gemotiveerd. Aangezien de digitalisering toen net een beetje begon, zijn al mijn verhalen altijd hand geschreven geweest. Het jammere daarvan is dat er niets bewaard gebleven is. Aan het einde van de middelbare kreeg ik van een van mijn klasgenootjes zijn blue print voor zijn eerste boek, iets waar we het al maanden over gesproken hadden. Een scifi verhaal over space oorlogen en gekkigheden wat echt elke kant op ging. Maar…. die was uitgeprint en die heb ik nog steeds. Het is nooit tot een boek gekomen.

Het schrijven is voortgekomen uit een diepe liefde voor boeken en lezen. Mijn hele basisschool lang heb ik RT (remedial teaching) gehad omdat ik zo slecht las. Nou…. ik las niet slecht, maar de koppeling tussen wat ik las en wat ik uitsprak met voorlezen ging zelden goed. Een hoofd zo vlug als water en een spraak die niet dezelfde snelheid had. Tegenwoordig ondervang ik dat door gewoon heel snel te praten. Probleem opgelost 😀

Afijn, ik verslind boeken al vanaf dat ik klein was. Voeding voor mijn grote fantasie wereld, maar ook regelmatig een vlucht uit de realiteit. Als ik las zat ik in mijn cocon en merkte ik weinig van wat er om mij heen gebeurde. Het schrijven gaf mij uiting aan alle indrukken en gedachten die ik opdeed door het lezen. Tekstueel iets verwoorden doet iets met de mens. Net zoals poezie je kern kan raken. Het geschreven woord geeft ook de kans om diverse kanten van een onderwerp te belichten. Kortom, zo flexibel en zo leuk.

De laatste jaren zijn pittig geweest en ben ik opgekropen uit een diep dal. Boeken hebben mij daarbij geholpen, maar schrijven net zo goed. Het wordt tijd om de wereld eens wat meer van mijn geschreven woord te laten ervaren. De blogs die ik schrijf zullen mijmeringen zijn. Dingen die ik mij afvraag of onderwerpen die ik wil belichten vanaf wellicht eens een andere kant dan hoe de meesten er naar kijken. Met mijn blogs neem ik je mee in de krochten van mijn hoofd en wie weet…. inspireer ik iemand wel.

En de titel van de deze blog “Sleeping in the middle”? Dat ben ik, tussen boeken die ik lees en mijn eigen geschreven woorden. Daar tussen vind ik mijn rust.